Τρίτη 27 Μαΐου 2008

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΥΠΟΨΗ κ. ΧΑΡΔΑΒΕΛΑ

Έδεσσα 18-4-2008

Αγαπητέ κ. Χαρδαβέλλα
Είδα την εκπομπή σας σχετικά με το μακεδονικό ζήτημα, την Τρίτη 15 Απρ. 2008 και οφείλω να ομολογήσω, ότι για μια ακόμη φορά διαπίστωσα, ότι εσείς οι Έλληνες του αθηνοκεντρικού κράτους, μας αντιμετωπίζετε εμάς τους Έλληνες της Μακεδονίας, με άδικο και επιπόλαιο τρόπο. Δεν στέλνω αυτό το μήνυμα , για να προσβάλω κανέναν. Ούτε και να σας υποδείξω κάτι, άλλωστε είστε έμπειρος δημοσιογράφος και ξέρετε καλύτερα από εμένα τουλάχιστον, να κάνετε καλές και εμπεριστατωμένες εκπομπές, τις οποίες παρακολουθώ εδώ και χρόνια. Καλά κάνετε και έτσι οφείλετε. Αλλά, όσον αφορά την πρόσφατη εκπομπή του «ΑΘΕΑΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» έχω κάποιες ενστάσεις και παράπονα.
Είμαι διορισμένος δάσκαλος στην Έδεσσα και υπηρετώ στην εκπαίδευση εδώ και 22 χρόνια. Είμαι ντόπιος «νεζνάμης», όπως μας αποκαλούν οι των άλλων φυλών. Βιώνω από μικρό παιδί, αυτό που βιώνει ακόμα ο πατέρας μου και βίωνε ο παππούς μου. Και ποιο είναι αυτό; Αν τολμήσω να πω έστω και μια λέξη από τα δικά μας «τα γαλλικά» όπως τα λέμε, χωρίς υπερβολή, κινδυνεύω να χαρακτηρισθώ αυτονομιστής, σκοπιανός, ή τέλος πάντων κάτι κακό και οπισθοδρομικό. Με πνίγει το παράπονο, που δεν μπορώ να τραγουδήσω και να μεταφέρω τα λόγια από αυτά τα καταπληκτικά τραγούδια, που η σύνθεσή τους έγινε εδώ, που δεν έχουν καμιά σχέση με τα ξενόφερτα προπαγανδιστικά τραγούδια των βορείων γειτόνων μας. Ίσως μόνο στη μουσική. Αυτά τα τραγούδια που μιλάνε για τον έρωτα, την αγνή φιλία, τη φιλοξενία. Αυτά τα τραγούδια που τραγούδαγε η γιαγιά μου, η οποία δεν ήξερε τα ελληνικά, αλλά ωστόσο πολέμησε για την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Βουλγάρους κομιτατζήδες.
Για τους μη ντόπιους είναι δεδομένο και τους χαίρομαι. Και λέω μάλιστα , ότι έτσι πρέπει. Να κρατήσουμε την όποια ελληνική παράδοση ανεξαρτήτως ράτσας. Εμείς όμως έχουμε αυτό το πρόβλημα. Το οποίο δεν είναι πρόβλημα αυτοπροσδιορισμού, ξέρουμε καλά ότι καταγόμαστε από τη λαμπρή γενιά των Ελλήνων Μακεδόνων Βασιλέων. Το πρόβλημα μας είναι η παράδοσή μας. Αυτό που θέλουμε να κρατήσουμε μόνο και μόνο για FOLKLORE γιατί έτσι έτυχε ή έμεινε. Δεν θα έπρεπε η πολιτεία , τόσα χρόνια τώρα, σαν επίσημος φορέας, να μας βοηθήσει να ξεχωρίσουμε και να προβάλλουμε στα πέρατα της οικουμένης, ότι μπορεί να μιλάμε αυτό το ιδίωμα, με τις όποιες ομοιότητες με τα όμορα κράτη, μπορεί να χορεύουμε αυτούς τους χορούς, αλλά αισθανόμαστε σε πείσμα πολλών, πολύ περισσότερο ΕΛΛΗΝΕΣ από κάποιους κεντρονοτιοελλαδίτες.
Ίσως σ΄ αυτό το σημείο θα έπρεπε να γίνω πιο συγκεκριμένος . Η βασική μου ένσταση, έγκειται στη συνέντευξη που δείξατε, στην οποία φαίνεται ένας συμπολίτης μου, να λέει ότι το χορευτικό τμήμα του Φιλοπρόοδου συλλόγου «ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ», συμμετείχε σε φιλοσκοπιανή εκδήλωση. Μέλος του χορευτικού τμήματος είμαι κι εγώ. Η συμμετοχή δεν νομίζω να καταδεικνύει ότι δεν είμαστε Έλληνες μιας και όλοι αισθανόμαστε Έλληνες, όπως και είμαστε. Και μάλιστα σε μια εκδήλωση φεστιβαλική, που σκοπό είχε μόνο την διασκέδαση των παρευρισκομένων. Οι χοροί που χορεύουμε και αγαπάμε είναι πανελλήνιοι. Απλά στις εμφανίσεις μας , χορεύουμε κατεξοχήν Εδεσσαϊκούς σε μια προσπάθεια να κάνουμε γνωστή την τόσο αξιόλογη παράδοση της πόλης μας, σε όλη τη χώρα και όχι μόνο. Να τονίσω επίσης, ότι η συγκεκριμένη συνέντευξη ήταν και εκτός θέματος, μιας και η εκπομπή σας, αφορούσε τη διεκδίκηση των περιουσιών των πολιτικών προσφύγων στη FYROM. Νομίζω θα άρμοζε περισσότερο σε μια εκπομπή που θα είχε ως θέμα το ζήτημα της ονομασίας ή της προπαγάνδας τους. Θα έπρεπε να ακουστεί και ένας από εμάς τους «θιγόμενους». Κάτι που κάνετε εσείς οι δημοσιογράφοι προσπαθώντας να κάνετε να ακουστούν και οι δυο πλευρές. Να πω επίσης ότι συμφωνώ απόλυτα με τα όσα είπε ο Βουλευτής κ. Γεώργιος Λιάνης , παρόλο που προερχόμαστε από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Ξαναλέω με εκφράζουν απόλυτα.
Μη θεωρήσετε αυτή την επιστολή επιπόλαια. Γιατί, αποφάσισα να τη γράψω, ύστερα από πολλή και κριτική σκέψη. Όταν δε, είπα στη μάνα μου ότι θα σας γράψω, ξέρετε τι μου απάντησε; Αυτή η μάνα η αρχόντισσα, η Ελληνίδα Μακεδόνισσα ; «Αιντε μαρ μάικα. Μην ασχολείσαι με αυτά. Δεν βγαίνει άκρη». Τέτοιος λαός είμαστε κ. Χαρδαβέλα. Χαμηλών τόνων , ευγενικοί, φιλόξενοι και ξέρουμε να απλώσουμε την ελευθερία μας, έως εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων. Έτσι μας έμαθαν οι νεζνάμισες οι μάικες μας και οι μπάμπες μας. Κι έτσι μαθαίνουμε τα παιδιά μας. Κάτι πρέπει να γίνει για να βρεθεί αυτή η άκρη. Προσωπικά εγώ το χρωστάω στη γιαγιά μου που με έμαθε να τραγουδώ το ΟΤΦΟΡΙ ΛΕΝΟ και το ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ ΑΓΑ, το χρωστάω στα κόκκαλά της γιατί της το υποσχέθηκα, ότι δεν θα πάψω όσο ζω να τα τραγουδώ και να χορεύω όσο κρατάνε τα πόδια μου τη ΛΕΝΑ ΜΟΜΑ και το ΤΙΚΦΕΣΚΙΝΟ.
Προσφάτως έγινε ένα μνημείο προσφύγων στο κέντρο της Έδεσσας , με τη χρηματοδότηση πολλών Εδεσσαίων προσφύγων. Μπράβο! Κι έτσι έπρεπε. Κανείς δεν το πήρε στραβά. Τουναντίον το χαρήκαμε. Εμείς όμως, σαν εντόπιοι δεν έχουμε το δικαίωμα, στην κατεξοχήν «ντόπικη» πόλη να στήσουμε ένα μνημείο των απανταχού εντοπίων που έδωσαν το αίμα τους για την πολύπαθη Μακεδονία μας; Γιατί μη μου πείτε ότι δεν πολέμησαν για την Μακεδονία μας κάποιοι από τους παππούδες μας. Και μάλιστα οι περισσότεροι, ούτε τα Ελληνικά δεν ήξεραν. Οι λεγόμενοι Γραικομάνοι. Ξέρετε πως θα εκλαμβανόταν αυτό; Το αφήνω στην κρίση σας. Κι έχω τη γειτόνισσα απέναντι να μιλάει και να ακούει τούρκικα τραγούδια και να το χαίρεται. Και καλά κάνει. Και τη ζηλεύω που μπορεί και εκφράζει έτσι τα ήθη και τα έθιμα της, πράγμα που δυσκολεύομαι να κάνω εγώ.
Κάτι πρέπει να γίνει . Ίσως το βάρος της ευθύνης τελικά, πέφτει σε εσάς τους ανθρώπους των Media. Να βρείτε και να προβάλλετε ανθρώπους , κατάλληλους , που να μπορούν να μας βοηθήσουν να βάλουμε κάποια πράγματα εκεί που τους πρέπει. Θέλουμε να κρατήσουμε το χρώμα μας. Δε θέλουμε να χαθούμε στην αμερικανόπληκτη κοινωνία μας.



Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας
Παλάνης Χρήστος
Δάσκαλος